Raptem parę dni temu obchodziliśmy już 77 rocznicę Powstania Warszawskiego. Była to wówczas największa akcja zbrojna podziemia w Europie, przez Niemców okupowanej. Z rozkazu Dowódcy Armii Krajowej gen. Tadeusza Komorowskiego, miała swój początek 01-08-1944 r. Podczas następnych 63 dni działacze niepodległościowi toczyli bitwę, której to ideą była niepodległa Polska, wolna od niemieckiej okupacji a także władczości sowieckiej. Wedle obliczeń, około 16 tys. ludzi straciło życie podczas walki o stolicę, natomiast rannych było 25 tysięcy osób, a wśród nich ponad sześć tysięcy ciężko rannych. Ponadto, około 30 procent osób, które podczas Powstania Warszawskiego poległy w walce, to ofiary mordów dokonywanych poprzez policyjne formacje niemieckie oraz wojskowe. Zdecydowanie największe zaostrzenie rzezi na ludności cywilnej nastąpiło podczas 2 pierwszych tygodni sierpnia 1944 - podczas gdy wszedł w życie rozkaz Hitlera o ludobójstwa w Warszawie.

Niestety, mimo bezgranicznego poświęcenia oraz nieprzeciętnego bohaterstwa żołnierzy Armii Krajowej, a także zwykłych niemundurowych - Powstanie nie udało się. Pomimo tego, z pewnością warto dbać o pamięć oraz odwagę osób biorących czynny udział w walkach i oddać im szacunek, bo przecież toczyli walkę w imię wolności i godności człowieka. Dlatego warto nie tylko w ten jeden dzień w ciągu całego roku, ale także nieco częściej zatrzymać się na parę chwil w tym pędzie życia codziennego i pomyśleć o tym, ile poświęceń i wyrzeczeń musieli znosić ludzie w tamtych czasach i w jak bohaterski sposób udowadniali swoją odwagę, heroizm, determinację oraz chęć jednoczenia się. Obecnie nietrudno jest (nie mając żadnego pojęcia) oceniać tych ludzi, jednak nie zapominajmy o tym, iż żyli oni w zupełnie odmiennych realiach niż my. Warto również zapoznać się porządnie z historią Powstania Warszawskiego, aby poznać więcej informacji, które są równie istotne i potrafią odmienić nasze myślenie w zasadzie diametralnie. Pokażmy swoją empatię oraz respekt.